Hani bir deyiş vardır “adam olmak” diye… işte anlatacağım ve tanıklık ettiğim öykü tamamen bununla ilgili…
Bir büyük toplantıdayız… Tüm yöneticiler ve müdürler imalatta giydikleri eskimiş ve teknik olarak bölümlerini gösteren paspal tulumlarını bırakmış cillop gibi takım elbisesini giymiş otelin konferans salonuna koşmuşlar. Bir de merkezden gelen, imalat ve makine nedir bilmez, masa başı çalışan şehir çocuklarının oluşturduğu bir grup var… konferans başladı ve biz şöyleyiz biz böyleyiz büyüdük çoğaldık vs şovlar yapıldıktan sonra her yönetici kuruluş için ne yaptığının sunumunu yaptı. çok uzatmayacağım meseleye geliyorum. Kuruluşun en önemli kişisi yani Personel Müdürü çıktı ve dediki : “işçilere sabah pohaça veriyorduk, bunda böyle işçilere artık sabah pohaça vermeyeceğiz. ve böylelikle yılda 50 bin dolar tasarruf etmiş olacağız”…. herkes kalktı ve ayakta alkışladı. Personel müdürü, yaptığı iyi bir haltmış gibi gururla yerine oturdu ve arkasına yaslandı. çünkü alacağı yıllık bonusu düşünüyordu… şirket kazancının milyonlarca euro olduğunu düşünürsek, harcamalarında yine milyonlarca euro olduğunu düşünürsek bu yapılanın ne kadar gereksiz bir hareket olduğunu idrak ederiz. Bu yapılanın ne olduğunu sorgulamadan, matematiksel ve sosyal sonuçlarını düşünmeden ve beyin süzgeçinden geçirmeden vicdansızca alkışlayanlara ne demeli ? sonra mı ne oldu ? motivasyon bozuldu, işe bağlılık azaldı, sevgi saygı güven bitti, insanlar kendilerini değersiz hissettiler… sadece bir yöneticinin maaşı ile binlerce işçinin 1 yıllık pohaçası alınıyordu halbuki… har vurup harman savruldu, yenildi içildi gezildi tozuldu… Sonra bu adamlar insan yönettim ben diyerek toplum içinde statü sahibi işçi gözünde ise değersiz bir varlık oldular… Yapılan her iyileştirmenin matematiksel getirisi olduğu kadar hesaplanamayan veya daha sonra orta ve uzun vadede ciddi zararlar verebilecek matematiksel götürüleri de kaçınılmaz olacaktır.
Barış ZOROĞLU – CPA 18.05.2014 / iş hayatı tecrübeleri…
BARIŞ ZOROĞLU 